Bizim Takım El Ele...

Onu yıkacak dozerin annesinin elini öpmeye karar verişimiz dünkü macera ile daha da perçinlendi. Yepyeni bir Galatasaray ile umudumuz oldukça fazlaydı sezon öncesinde. Ancak bu umuda engel olacak etkenlerden biriydi olimpiyat. Üçüncü bölgede bir türlü etkili olamayan takımımız 1.5 puanı bırakıverdi istikrarlı rakibine. Transfer döneminde yapılan/yapıldığını düşündüğümüz hataları asla çıkarmadık ağzımızdan imparatora olan güvenimizden. Çıkmazdı bir yenilgiyle de. Çünkü Galatasaray için en iyisini düşünürdü o da. Niyet önemliydi yeteneğin ve tecrübenin yanında da. Galatasaray yeniden dönüş yapacaktı. Comeback bizim işimizdi. İmparatorun da. Dün yapamasak da lig genelinde yapardık. Ancak oyuncuları farklı mevkilerde oynatarak idol olma alışkanlığından vazgeçmeliydik. Taş yerinde ağırdı. Sezon öncesinde o kadar çok saçma olaya tanık olmuştuk ki; dün, birinci hafta sayılmasın önerisi atılsa büyük takımlar yenildiği için kabul edebilirdi federasyon. Tüm bunların yanında sezonun hemen öncesinde takımını bırakan Arda Turan da artık bizim gibi bir taraftardı. ve taraftarı olduğu kulübün sol açığı bırakıp gitmişti zamansız. Ne düşünürdü acaba giden sol açık için ? Biz de onu düşünüyorduk işte. Ama bunlar yenilgiye mani olamazdı. Dün günlerden Galatasaray'dı. Bugün de... Yarın da olacaktı. 365G24S her ne kadar pazarlama stratejisi olsa da bizi anlatıyordu. Yenilgiyle bir dakikası eksilmezdi. Bizim takm el eleydi, hep beraber tribüneydi...

İBB 2-0 Galatasaray