Nerde Kalmıştık ? | Grande Terim

Almanya'da İtalyanlara, İngiliz spikere, Alman hakeme cehennemi bu dünyada tanıtan Galatasaray'ımız, uzun bir aradan sonra büyük kavgayla önümüze çıkıyordu. İdealler yeniden büyüktü, Galatasaray'da tek büyüktü. Grande noktayı bu sözlerle koymuş, uni çizmişti. Özyeğin de bıraktığımız yerden devam temennisiyle sezonu açıyordu. Takımımız içerde böyle iştahla oynarken yönetim futbolcu taraftar bestesinin ikinci halkası tamamlanıyordu. Yeni yönetim ve Galatasaray'ı özleyen taraftar da bu üçgeni tamamlayacaktı. Başarı için gerekli olan her şey yolunda gidiyordu. Kötü günü iyileştirmek için kötü şeyler yapmamıştı bu camia. Dimdik durmuştu ayakta. Katlanmıştı çilesine, sefasını sürdüğü gibi. Biliyordu, güzel günler gelecekti. Gelmese de Galatasaray tek büyüktü. Sevgisi yeterdi de artardı. Sonuçlar kötü olsa da yüzümüz bu yüzden gülerdi.

Nevizade'de besteler giriliyor, İstiklal inletiliyordu. Mabede doğru yol alınıyor, Ali Sami YEN adını görünce coşku artıyordu. YEN demişti, yenmiştik. Yine yenecektik. İngilizler gibi oynamış, onları bile yenmiştik. Taffarel'i, Hasan'ı, Ümit'i tribüne çağırmak bu kadar özlenemezdi sıradan birisi için. Sabri atlayacak reklam panosu bulamasa da yaklaşabildiği kadar yaklaşıyordu bu tarafa. Semih'in Metin Oktay duruşu alkışları hak ediyordu. Sezonu açmıştık ancak hasretle beklediğimiz lig için daha uzun zaman vardı şikecilerden sebep. Sürecekti Galatasaray sevgisi sonsuza dek. Biliyordu dünya alem Galatasaray yalnız yürümeyecek. Bu sebepten yoktu bunu beste yapmaya gerek...

Galatasaray 3-0 Liverpool