Galatasaray 1-0 Sivasspor

Her türlü umudun yıkıldığı ilk yarının ardından yeni stad, yeni takımla önümüze çıkan Galatasaray; 6 ayda Türkçe'yi öğrenmiş futbolculara sahipti. Sırf Türk olduğu için takımda oynayanların aksine sahada kendini parçalayan isimler de vardı artık bu takımda. Kendi ülkesinde evlimutluçocuklu tam performans oynayan Brezilyalı değil, bu toplumla bilmemkaç kuşak öncesinden akrabalığı mutlaka olan adamlar vardı karşımızda. Zamanında küfrettiğimiz, değerini mevcut yönetimi görünce anladığımız başkanın en büyük emeğe sahip olduğu stada da bu tür oyuncular lazımdı. Değerini anladığımız derken, kör öldü badem gözlü oldu değildi mesele. Belki de ona aciz diyenlere inattı ona bu yazıda verilen değer. Sporun içinden gelen, daima iyi niyetli, bir şeyler yapmaya çalışan ama yapamayan bir başkandı. Belki de o dönemde gelmesiydi en büyük dezavantajı. Elbette bu stadda en büyük pay onundu. Soldaki heykel de sadece sanat eseri değildi. Açılış zamanı itibariyle verilen bir mesajdı, başkancıkla iletilen özür dileklerine kocaman bir "hadi lan" lafıydı.

Mesele orta sahada ileriye top taşıyabilen Culio, çalışan Yekta, top süren Stancu değildi. Türkçe konuşabilen, dışarı çıkacağını bilse de taç çizgisindeki topa kayan, yenilgiye isyan eden; kendini maça, takıma, formaya adayan adam transferiydi. Kısa zamanda bu mesele çözüldü mü bilemeyiz. İstiyor bu kalem buraya çözüldü diye yazmayı ama fakat lakin çünkü.

Ali Sami YEN Stadyumu

Galatasaray 1-0 Sivasspor

69' Servet Çetin