Hayatın Tam Ortası, Ali Sami YEN Kapalısı..

Edip abi hep bu tip yazılar yazar. Çok öncelerde yazdığı bir hikayeyi aynen kopyalıyorum. Özellikle bugünlerde okunması, okutturulması gereken bir yazı..

KAPALI TRİBÜN HİKAYESİ...


80 li yılların başı Ortaokul öğrencisiyim...

Arkadaşlarımla Haftasonu toplanıp maça gideceğiz...

3 gün öncesinden kalbim kıpır kıpır heyecandan

uyuyamıyorum...

Günler geçmek bilmiyor , aklımı kaybeder gibiyim

2 gün kala....

Maçtan 1 gece önce Babamdan Maç izni ve harçlık

alıyorum...

Yatmadan önce yün Beremi ve Atkımı katlıyorum ,

Sarı-Kırmızı çubuklu ve Ay-yıldızlı Bayrağımı öpüp ,

yastığımın altına koyuyorum...

Sabahı bekliyorum , sanki bir ASIR

gibi geçiyor o 6-7 saat ...

Bir Ses...

Sabahın kör karanlığında bir Ses , beni çağırıyor...

Evet onlarda uyuyamamış kapıma gelmişler , alelacele

evden fırlıyorum....Sarı-Kırmızı kuşanmış bir şekilde...

İlk Mecidiyeköy Otobüsünü bekliyoruz ,

yanımızda geceden hazırladığımız Kaşar-Ekmeklerimiz var...

Otobüs (124) geliyor , biner binmez sopalı Bayraklarımızı

sarkıtıp sallıyoruz pencerelerinden ve

son durak (MABETE) geliyoruz...

Koşarak kapılara yakın bir yerde saf tutmaya çalışıyoruz

saat(06.00) ama kapılara yaklaşmak

mümkün değil , millet sabahlamış....

Yer yerinden oynuyor , Tezahüratlar , Atışmalar

Slogan yarışları ve binlerce Taraftarın arasındaki Kapıönü

Gel-git’inde birbirimizi kaybediyoruz...

Saat(09.00) gişeler hala açılmıyor ve biz artık dayanamayıp

kapılara yükleniyoruz...

"HURRA" ile ezilenler ,

bayılanlar arasında ilerliyoruz ,

Polis engellemeye çalışıyor ama nafile....

Zira biz Cadde tarafındaki 3 Kapıdayız ve haber geliyor

Eski Açığa yakın olan Tek-Kapı kırılmış diye...

Bunun üzerine herkes birbirini ezercesine saldırıyor ,

kapı ağzında blok haline gelip, orayı kırıp, içerdeki yerini alıyor ...

ALİ SAMİ YEN tapınağında maçtan 8 saat önce başlayan

TRİBÜN Şovu KAPALIyı dışardan, içerden gören herkesi

ağlatacak bir sevgi seli şeklinde metre metre

önce Mecidiyeköye ordan Fulya ya doğru yayılıyor...

40.000 kişilik Mabette sopalı Bayrağı olmayan yok ve

bütün Tribünler renk-körü olmuş.

Sadece SARI ve KIRMIZI var...

O BAYRAK denizinde ...

Tribünler dalga dalga sallanıp Aşkını bekliyor...

Açığından, Numaralısına , Eski Açıktan , KAPALISINA

kadar herkes gırtlağını yırtarcasına haykırıyor

Sevgisini , AŞKINI o Kutsal Mabette......

Sonunda...

Yaşama Amacımız GALATASARAYımız sahaya çıkıyor....

Kıyameti andıran , kulakları sağır eden bir gürültüyle ...

Çığlıklar ve her tarafı bembeyaz Karlar gibi örten

Konfetiler , inanılmaz 40.000 kişilik bir KORO ve

gerçekten tarifsiz ,

MUHTEŞEM bir ATMOSFER eşliğinde...

Belki yanlış anlayanlar , duymamış olanlar olabilir ,

bu ne ,

ŞAMPİYONLAR LİGİ

ne de ,

UEFA KUPASI Final Maçı...

Bu Maç bizim bildiğimiz Türkiye 1.Ligi ve ADANASPOR

maçı ve Öncesi ...

Yabancımız bile yoktu..

KADRO : Eser, Sefer, Müfit , Fettah...diye başlıyordu

O Sene Sezonu KUPASIZ ve orta sıralarda zar-zor

bitirdik...

Senelercede daha ŞAMPİYON olamayacaktık....

AMA TRİBÜNDEKİ O GÖRÜNTÜLER O ZAMANDA HİÇ

DEĞİŞMEYECEKTİ...

Edip Gürman - ultrAslan.com